• آیه مباهله
  • آیه مباهله

  • دیدار نمایندگان نجران با پیامبراكرم (ص)
  • رسول اكرم با چه كسانی به مباهله می رود؟
  • انصراف از مباهله
  • عظمت حضرت زهرا علیها السلام
  • سند آیه مباهله

 

«نجران» بخش با صفایی با هفتاد دهكده تابع خود، در نقطه مرزی حجاز و یمن قرار گرفته است. در آغاز طلوع اسلام، این نقطه تنها منطقه مسیحی نشین حجاز بود.

پیامبراسلام (ص) در سال های اول رسالت خود، با سران كشورهای جهان مكاتبه كرد و بدین وسیله آنها را به دین مبین اسلام دعوت نمود. در این بین نامه ای نیز به اسقف نجران نوشت و طی آن مسیحیان نجران را به آئین اسلام دعوت نمود.

منبع

نويسنده:رضا اسلامی

متن کامل مقاله

 

استشهاد به واقعه مباهله و استناد به همراهى على و همسر و دو فرزند او با رسول‏ خدا

1 ـ در كلام امام على عليه‏ السلام:

به دنبال امتناع على عليه السلام از بيعت با ابوبكر، ميان آن حضرت و ابوبكر بحث و گفتگويى درگرفت. ابوبكر با تمسك به حديثى از رسول خدا درصدد توجيه كار خويش بود و در مقابل على عليه السلام با او احتجاج مى كرد و از او در مورد شايستگيهاى خود اعتراف مى گرفت و شبيه همين احتجاج را آن حضرت با اصحاب شورى بعد از مرگ عمر نيز داشت. هر دو حديث به حديث منا شده معروف است و در هر دو جا آن حضرت به واقعه مباهله و همراهى خود و همسر و دو فرزندش با رسول خدا اشاره مى كند و آنها سخن او را تأييد مى‌كنند.

در حديث اول آمده است: «فانشدك بالله أبى برز رسول الله و بأهلى وولدى في مباهلة المشركين ام بك و باهلك و ولدك» قال ابوبكر: «بل بكم». (1)

و در حديث دوم آمده است:

«نشدتكم بالله هل فيكم احد اخذ رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم بيده ويد امرأته و ابنيه حين اراد ان يباهل نصارى اهل نجران غيرى؟ قالوا: لا. (2)

حديث نقل شده در مورد دوم بدين تعبير نيز وارد شده است:

منبع

پدید آورنده: عبدالکریم پاک نیا

متن کامل مقاله

 

ذی الحجه آخرین ماه سال قمری و یکی از مبارک ترین، با شکوه ترین و پرخاطره ترین ماهها برای مسلمانان به ویژه شیعیان جهان می باشد . در این ماه برگهای زرین و مسرت بخشی در تاریخ اسلام رقم خورده و به عنوان میراث جاویدان برای جهان اسلام به یادگار مانده است . از مناسبتهای سرورآفرین این ماه می توان به اول ماه، روز ازدواج حضرت علی و فاطمه زهرا علیهما السلام و تولد حضرت ابراهیم خلیل الرحمن اشاره کرد . روز نهم و دهم به ترتیب روزهای عرفه و عید قربان روزهای پر شکوه اعمال حج را در پی دارد . ولادت امام هادی علیه السلام در روز پانزدهم، حماسه جاویدان عید غدیر در روز هجدهم، ماجرای افتخارآفرین خاتم بخشی علی علیه السلام و نزول آیه ولایت در روز بیست و چهارم و اعطای مدال افتخار «هل اتی » از سوی خداوند متعال به اهل بیت علیهم السلام به خاطر ایثار و فداکاری آن بزرگواران در روز بیست و پنجم این ماه، زینت بخش صفحات تاریخ اسلام گردیده است .

این مناسبتهای ویژه، فرصتهای خوبی برای حق جویان و عاشقان اهل بیت علیهم السلام پدید آورده است تا با بهره گیری از این روزهای روح نواز، پیوندهای معنوی و روحی خویش را با خداوند متعال و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و اهل بیت آن حضرت استمرار بخشیده و در استحکام و ریشه دار نمودن این روابط مبارک بکوشند و به این ترتیب گامهای مؤثری را به سوی سعادت و کامیابی حقیقی بردارند .

منبع 

فصلنامه مشکوة، شماره 44، تاریخ درج : ‎1386/10/4، دکتر محمدرضا مشائی (شهاب)، دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد

متن کامل مقاله در قابل Word

 

در شماره 39 همین مجله (تابستان 72) مقاله ای تحت عنوان «امامت در قرآن و سنت » درج گردیده است. این نوشتار درباره آن مقاله است.

ضمن تمجید و تقدیر از مقاله مزبور، که چون غالبا از مدارک خود اهل تسنن برگرفته شده، در جای خود مقاله ای ممتع و معتبر است، می خواهیم به بهانه آن مقاله در دو مورد بحثی ارائه دهیم:

مورد اول - نویسنده در آن مقاله (صفحه 39) از فخر رازی نقل می کند که حضرت علی علیه السلام طبق آیه مباهله به منزله جان پیامبرصلی الله علیه وآله است. و باز در صفحه 45، در جواب آنان که کلمه «مولی » را در فرمایش حضرت رسول صلی الله علیه وآله در واقعه غدیرخم، به معنی دوست گرفته اند می گوید: «ه: خداوند متعال مدتها قبل از این واقعه، حضرت علی علیه السلام را به منزله جان پیامبرصلی الله علیه وآله در آیه مباهله اعلام نموده ... بود.»

گرچه در این مقاله راجع به این آیه بحث نکرده و این معنی را که طبق آیه مباهله، علی علیه السلام به منزله جان پیامبرصلی الله علیه وآله است، به نقل از فخر رازی پذیرفته است، لیکن به نظر می رسد معنی صحیحی نیست، بلکه نفس در آیه مزبور به معنی «خود» می باشد (که در کتب لغت عربی می گویند، به معنی عین) (1) و جمع آن به معنی خودها; مثلا می گوییم خودش آمد یا خودشان آمدند (جاء هو نفسه یا بنفسه، و هم جاؤا انفسهم یا بانفسهم). در صورتی که جان (بدون تشدید نون)، آن طور که در فرهنگنامه ها، از قبیل فرهنگ نفیسی، فرهنگ معین، و لغتنامه دهخدا ذکر شده، در فارسی به معنی: روح انسانی، روان، (2) عزیز، گرامی، معشوق، تن، نیرو، مرگ، حیات، خاطر، دلاوری، مردانگی، سلاح جنگ، دهان و باد، آمده است، که از همه معروفتر و متبادر به ذهن، روان، عزیز و گرامی است. و در تفسیر نفس به جان، فقط معنی روان می تواند موردنظر باشد.

منبع

رضا اسلامى

فهرست:

-  اهميت واقعه مباهله

-  مباهله در عرف و لغت عرب

-  مقطع زمانى واقعه مباهله

-  تفصيل واقعه تاريخى مباهله

-  نامه رسول‏ خدا صلى الله عليه وآله

-  مجلس مشورتى بزرگان نجران

امام حسن (علیه السلام) یکی از انسان‌های نمونه در تاریخ بشر می‌باشد. او دارای ملکات نفسانی و صفات منحصر به فردی بود. تواضع و فروتنی، خضوع و خشوع، شجاعت و کرامت، ترس و خوف از خداوند، خشم و غضب در برابر همه‌ی ناجوانمردی ها و... سبب امتیاز و جدایی از ایشان از دیگران بود. مجموعه‌ی صفات ذاتی و موروثی، او را بر دیگران برتری داده بود، به طوری که از نظر بیان شجاعت، سخاوت، هیبت، تقوا و عبادت، زبانزد خاص و عام بود. با این که نمی توان عظمت‌های وجود امام حسن (علیه السلام) را به طور کامل بیان کرد، به بعضی از سجایای اخلاقی و علمی ایشان می‌پردازیم.

دکتر مرضیه محمدزاده

متن کامل این مقاله را از این جا بگیرید.

تشیع بر خلاف آن که گروهی کوشیدند وانمود کنند، تشکلی فرقه ای نبود که با اجماع مصالح زمان پدید آید...

این که شیعه در واقع اهل سنت‌اند و تشیع همانا طریقه‌ی مصطفوی و مرتضوی است، جانمایه‌ی پانزده سده نگارش‌های کلامی شیعی در باب امامت است...

آن چه در این جا مورد نظر ماست، گوشه‌ای از پیشینه‌ی تشیع و حقایق قوام دهنده‌ی اندیشه‌ی شیعی است که همواره دستانی در نهان و آشکار به دگرگونسازی آنها کوشبده اند.

جویا جهانبخش

این مقاله شامل دو بخش است، بخش اول و بخش دوم.

در مقام تفسیر آیه مباهله و شأن نزول آن و جهت احتجاج به آن و دلالت آن به عصمت و امامت حضرت علی (علیه السلام)، و خلافت بلافصل آن جناب از پیامبر (صلی الله علیه و آله) و معنای مباهله، اقوال مفسرین امامیه و عامه در باره ی فضیلت آن حضرت، این مقاله را بیابید.

منبع  

عبدالحسن بزرگمهرنيا، ۰۹ آذر ۱۳۸۸

متن مقاله را در این جا بیابید.

 

اشاره: در تاريخ 23 سالة بعثت پيامبر اكرم و نبيّ معظّم، روزهاي بسيار مهم و سرنوشت‌سازي وجود دارد كه هر يك از رخدادهاي آن به تنهايي براي اثبات حقّانيت اسلام، نزد دوست و دشمن كافي است. يكي از اين رويدادهاي مهمّ و ممتاز «روز مباهله» است كه در آن توحيد، نبوّت و امامت در كامل‌ترين چهره‌ها جلوه كرده و حقيقت ناب و نوراني خود را نشان داد.

در اين واقعة عظيم و رويداد سترگ، مسلمانان به حقايقي پنهان از دين خود دست يافتند و فهميدند كه نام نوراني پيامبر خاتم(ص) و خاندان عزيز او در كتاب‌هاي آسماني پيامبران پيشين آمده و همة انبياي سلف بشارت ظهور او را داده‌اند. آيا مسلمانان نبايد چنين روزي را جشن بگيرند؟

مقدمه

اهل بیت (علیهم السلام) از جمله محورهای عمده و نظرگاه‌های بارزند در احادیث اسباب نزول و جایگاه ایشان به عنوان مهم‌ترین محورهای مطرح در اسباب نزول، شایان نگاه و تامّل و تعمّقی ویژه است. گذشته از این که اهل بیت (علیهم السلام) در متن آیات قرآن، به صراحت، مخاطب خداوند قرار گرفته‌اند و به نصّ آیات تطهیر به افتخار طهارت و پاکیزگی نایل آمده‌اند و نیز در احادیث نبوی بارها مورد تکریم و تجلیل بوده و امّت به رعایت حقوق ایشان توصیه و تشویق شده‌اند. چنانکه در قرآن کریم، مودّت و دوستی ایشان پاداش زحماتی که پیامبر در ایفای رسالت خود متحمّل شده، قرار گرفته است. 1

صفحه 1 از 2

logo-samandehi تارنمای اختصاصی موضوع مباهله
مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت مباهله
تمامی حقوق برای مؤلفین و دست اندرکاران محفوظ است.
استفاده از محتوای تارنما، با ذکر منبع بلامانع است.