صحيفه ابراهيم عليه السلام در ميان كتب آسمانى ، شامل اخبارى ناگفته درباره
پيامبر صلى الله عليه و آله بود كه در كنفرانس نجران پس از مطالعه صحيفه آدم و شيث عليهماالسلام به
ميان آورده شد . متن صحيفه چنين بود:
پروردگار عزوجل با فضلى كه به هر كس بخواهد عطا مى كند، از
مخلوقات خود حضرت ابراهيم عليه السلام را براى دوستى خويش برگزيد و او
را با صلوات و بركات خود شرافت داد.
خدا او را اسوه و امام كسانى قرار داد كه بعد از او خواهند آمد، و نبوت
و امامت و كتاب را در نسل وى قرار داد كه نسل بعدى از پيشينيان
تحويل بگيرند؛ و «تابوت حضرت آدم عليه السلام» را كه مشتمل بر حكمت و
علم بود به حضرت ابراهيم عليه السلام به ارث رسانيد.
حضرت ابراهيم عليه السلام به آنچه در تابوت بود نگاهى كرد و چشمش به نام
خاندانهايى افتاد كه به عدد پيامبران اولو العزم و اوصياى پس از آنان
بودند. سپس نگاهى كرد و خانه حضرت محمد صلى الله عليه و آله را در آخر پيامبران
ديد كه در سمت راست او على بن ابى طالب عليه السلام قرار داشت و به وى
تمسك كرده بود. ناگهان شيئ بزرگى ديد كه از نورانيت مى درخشيد
و در آن اين جمله بود: «اين برادر و وصى اوست كه با يارى پروردگار
تأييد شده است».
حضرت ابراهيم عليه السلام عرض كرد: الهى و سيدى! اين مخلوق شريف
كيست؟ خداوند وحى كرد: اين بنده و منتخب من است. او فاتحِ خاتم
است و اين وصى و وارث اوست. حضرت ابراهيم عليه السلام عرض كرد:
پروردگارا، فاتحِ خاتم كيست؟ خداوند فرمود: اين محمد برگزيده من و
اولين مخلوقم و حجت عظماى من بر مخلوقاتم است. او را به نبوت
رساندم و انتخاب نمودم هنگامى كه آدم بين گِل و جسد بود.
سپس هنگامى كه زمين از حجت هايم خالى باشد او را براى كامل
نمودن دينم مبعوث خواهم كرد، و رسالتها و پيام آوران ترساننده
مردم از عذاب را با او به اتمام مى رسانم. اين على برادر و بزرگترين
تصديق كننده اوست؛ كه بين آن دو برادرى قرار دادم و براى خويش
اختيار نمودم و صلوات بر آنان فرستاده و بركت خود را بر ايشان
نازل كردم.
آنان و نيكان از نسلشان و فرزندان آن دو را پاك و مطهر و خالص
نمودم پيش از آنكه آسمانم و زمينم و آنچه در آنها و بين آنها از
مخلوقاتم وجود دارند را خلق كنم. اين به خاطر علم من به آنها و
قلبهايشان بود؛ چرا كه من بر مخلوقاتم عالم و خبير هستم.
حضرت ابراهيم عليه السلام بار ديگر نگاه كرد و دوازده شخص با عظمت را ديد
كه از شدت زيبايى نور از آنان مى باريد. او از پروردگارش پرسيد:
خداوندا، نام اين صورتهايى كه قرين با صورت حضرت محمد صلى الله عليه و آله و
وصى اوست به من خبر ده.
خداوند عزوجل به او وحى كرد: اين كنيزم و يادگار پيامبرم، فاطمه
صديقه زهراست. او و همسرش را سر سلسله نسل پيامبرم قرار
دادم. اين دو حسن و حسين عليهماالسلام هستند، و اين فلان و فلان است (و بقيه
دوازده امام عليهم السلام را شمرد تا آنجا كه درباره امام زمان عليه السلام فرمود ): اين
كلمه من است كه به وسيله او رحمت خود را در شهرهايم منتشر
مى كنم و دين و بندگانم را نجات مى دهم، و اين نجات پس از مأيوس
شدن و نااميدى مردم از پناه من است. اى ابراهيم، هنگامى كه پيامبرم
محمد را با صلوات ذكر نمودى بر عده همراه او نيز صلوات فرست.
اين گونه نام چهارده معصوم عليهم السلام به صراحت در صحيفه حضرت ابراهيم عليه السلام
آمده بود و وعده ظهور قائم آل محمد عليهم السلام داده شده بود.