درباره مباهله
مباهله چیست؟
روز ۲۴ ذی الحجه روز بسیار مبارکی است. اعمال خیلی خوبی دارد که در کتب ادعیه ذکر شده است. ازجمله: روزه، غسل و اعمال دیگر. مهمترین رویداد دیگر، نزول آیه ولایت در خصوص امیرالمومنین (علیه السلام) است.
مباهله یعنی وقتی دو نفر با هم بر سر یک موضوع اختلاف نظر دارند و هر یک ادعا می کند که حق با اوست، برای حل مسئله باید هر یک از دو طرف بگوید: لعنت خداوند بر من اگر دروغ بگویم.
مسئله ی حق و باطل است که خداوند به رسول خدا دستور می دهد: تو دعوت به مباهله کن. پس مباهله یعنی نفرین تمام. یا شما راست می گویید یا ما راست می گوییم. لعنت و عذاب خدا شامل کسی می شود که دروغ بگوید. «فَنَجعَل لَعنَةَ اللهِ عَلَی الکاذِبِین= لعنت خدا را بر دروغگو قرار می دهیم».
مباهله در تفاسیر
تفسير نور (محسن قرائتى)
[سوره آلعمران (3): آيه 61]
فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبِينَ (61)
پس هر كه با تو، بعد از علم و دانشى كه به تو رسيده است، درباره او (عيسى) به ستيز و محاجّه برخيزد (و از قبول حقّ شانه خالى كند) بگو: بيائيد پسرانمان و پسرانتان و زنانمان و زنانتان و خودمان را (كسى كه به منزله خودمان است) و خودتان را بخوانيم، سپس (به درگاه خدا) مباهله و زارى كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم.
نكتهها:
واژهى «نَبْتَهِلْ» از ريشهى «ابتهال» به معناى بازكردن دستها و آرنجها براى دعا، به سوى آسمان است و اين آيه به دليل اين واژه، به آيهى مباهله معروف گشته است. مباهله، يعنى توجّه و تضرّع دو گروه مخالف يكديگر، به درگاه خدا و تقاضاى لعنت و هلاكت براى طرف مقابل كه از نظر او اهل باطل است. (التحقيق فى كلمات القرآن)
در تفاسير شيعه و سنى و برخى كتب حديث و تاريخ مىخوانيم كه در سال دهم هجرى، افرادى از سوى رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله مأمور تبليغ
پرسش و پاسخ
عصمت اهل بیت علیهم السلام در قرآن
پرسش: کدام آیه در قرآن به عصمت اهل بیت پیامبر اکرم (ص) دلالت دارد؟
پاسخ: آیاتی که در ذیل آمده دلالت بر عصمت ائمه علیهم السلام دارد:
ادامه مطلب...مقالات با موضوع مباهله
پیشینه و بنیادهای تشیع در معرض قضاوتهای جدید
تشیع بر خلاف آن که گروهی کوشیدند وانمود کنند، تشکلی فرقه ای نبود که با اجماع مصالح زمان پدید آید...
این که شیعه در واقع اهل سنت‌اند و تشیع همانا طریقه‌ی مصطفوی و مرتضوی است، جانمایه‌ی پانزده سده نگارش‌های کلامی شیعی در باب امامت است...
آن چه در این جا مورد نظر ماست، گوشه‌ای از پیشینه‌ی تشیع و حقایق قوام دهنده‌ی اندیشه‌ی شیعی است که همواره دستانی در نهان و آشکار به دگرگونسازی آنها کوشبده اند.
جویا جهانبخش