• آیه مباهله
  • آیه مباهله

کبریا را ذات تو از خلق مقصود است و بس
جز محمّد، مثل تو هرگز نیامد هیچ کس

نیست مِثلت در خلایق، غیر ذات مصطفی
نفس احمد گشت ذاتت از خدا در هر نفس

چون تو را جان آفرین پیدا نمود و شد نهان
وا کُنِ سِرّش تویی با صد کمالِ دسترس

تو زبان کبریایی، نطق حق از تو بود
أنتَ جَنبُ الله، بی شک ناید از تو پیش و پس

السّلام ای حکمرانِ مُلکِ ربّ العالمین        نور حق، مقصود یزدان، نفس خیرُ الْمُرسلین
جانشین مصطفی بی فاصله لا رَیْبَ فیه        غاشیه بر دوش آمد عیسیِ گردون نشین
عبدِ خاصُ الخاصِ حق، مشکل گشا، حاجت روا    شهریار کشور ایمان، امیر المؤمنین
نیّر چرخِ امامت، نجم برج قْلْ کَفی        شحنه‌ي ارشاد او، کشّافِ قرآن مبین
ای متاع شرع را از تو نظام آمد تمام        چون به شهرستان ایمان بوده ای حِصنِ حَصین
انبیاء را اوصیا را اقتدا آمد به تو        ذات تو دست خدا، ای حجّتِ جان آفرین

شاعر: سید محمد جواد شرافت

منبع

ای شکوهت فراتر از باور

ای مقامت فراتر از ادراک

وصف تو درک لیله القدر است

فهم ما از تبار «ما ادراک»

 

کوثری،‌‌ بی کرانه دریایی

ما و ظرف حقیر این کلمات

باید از تو نوشت با آیات

باید از تو سرود با صلوات

شاعر: علی اکبر لطیفیان

منبع

بدون عطر خوشِ یاس تو بهاری نیست

بدون محور خورشیدی ات مداری نیست

تو پشت گرمی پیغمبر مباهله ای

شکست دادن این قوم با تو کاری نیست

به خانه داری ات بیتِ وحی محتاج است

شعر فوق با توجه به «حدیث شریف مفاخره» سروده شده است.

شاعر: یوسف رحیمی

منبع

در روایات ناب معصومین

در احادیث نغز اهل ولا

شرح نورانی مفاخره ای‌ست

آیه آیه تمام نور هدی

 

روزی از روزها که در صحرا

فاطمه با علی سخن می گفت

از کرامات خالق یکتا

از عنایات ذوالمنن می گفت

مرغ سحر اگر دمی ناد علی نوا کند                              در دل و جان عاشقان محشر از آن به پا کند

هر که بدید گوشه ی ابروی چون هلال او                      پشت کند به عالم و از همه انزوا کند

گر مددی کند ورا همت عالی علی                                شرح دهد مفاخره یادی از آن هما کند

وضو بگيرم و در حال روزه با تكبير                كنم مباهله با دشمنان حي غدير

زبان حق شوم و آيه مباهله را                         به شأن فاطمه و شوهرش كنم تفسير

ز قول دوست ودشمن شنو كه اين آيه                به وصف اهل كسا از خدا شده تعبير

شاعر: محمد علی ریاضی یزدی

منبع

 

گیرم که آفتاب جهان ذره پرور است               این بس مرا که سایه ی مهر تو بر سر است

دولت به کام و محنت گردون حرام باد             تا ساغرت بگردش و تامی به ساغر است

ای دل چرا به غیر خدا تکیه می کنی؟             امید ما و لطف خدا از که کمتر است؟

صفحه 1 از 2

logo-samandehi تارنمای اختصاصی موضوع مباهله
مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت مباهله
تمامی حقوق برای مؤلفین و دست اندرکاران محفوظ است.
استفاده از محتوای تارنما، با ذکر منبع بلامانع است.