یک یادگار، یک افتخار
روز ۲۴ ذی الحجه روز بسیار مبارکی است. اعمال خیلی خوبی دارد که در کتب ادعیه ذکر شده است. ازجمله: روزه، غسل و اعمال دیگر. مهمترین رویداد دیگر، نزول آیه ولایت در خصوص امیرالمومنین (علیه السلام) است.
مباهله یعنی وقتی دو نفر با هم بر سر یک موضوع اختلاف نظر دارند و هر یک ادعا می کند که حق با اوست، برای حل مسئله باید هر یک از دو طرف بگوید: لعنت خداوند بر من اگر دروغ بگویم.
مسئله ی حق و باطل است که خداوند به رسول خدا دستور می دهد: تو دعوت به مباهله کن. پس مباهله یعنی نفرین تمام. یا شما راست می گویید یا ما راست می گوییم. لعنت و عذاب خدا شامل کسی می شود که دروغ بگوید. «فَنَجعَل لَعنَةَ اللهِ عَلَی الکاذِبِین= لعنت خدا را بر دروغگو قرار می دهیم».
شعر از مه و مهر شب شکن باید گفت از فاطمه و ابالحسن باید گفت
تا خاطره ی مباهله گم نشود پیوسته سخن سخن سخن باید گفت
آیات چو آفتاب از خاور نور نازل شده بر سینه ی پیغمبر نور
ابناء و نساء و انفس اقدس حق یعنی حسنین و علی و کوثر نور
آن پنج وجود صاحب عصمت حق یعنی همه عصاره ی خلقت حق
کردند فنا بنای اسقف بازی با هیمنه ی شگفت و با هیبت حق
مهری که به شأنش امد از حق لولاک روشن شده از جلوه ی رویش افلاک
با یک زن و یک مرد و دو کودک آمد تا ریشه ی تثلیث برآرد از خاک
شعر زیبایی از جناب حاج غلام حسین سازگار به مناسبت ایام مباهله
وضو بگیرم در حال روزه با تکبیر
کنم مباهله با دشمنان حیّ قدیر
زبان حق شوم و آیۀ مباهله را
به شأن فاطمه و شوهرش کنم تفسیر
ز قول دوست و دشمن شنو که این آیه
به وصف اهل کسا از خدا شده تعبیر
محمد وعلی و فاطمه، حسین و حسن
که پنج در عددند و یکی چو حی ّقدیر
در مقام تفسیر آیه مباهله و شأن نزول آن و جهت احتجاج به آن و دلالت آن به عصمت و امامت حضرت علی (علیه السلام)، و خلافت بلافصل آن جناب از پیامبر (صلی الله علیه و آله) و معنای مباهله، اقوال مفسرین امامیه و عامه در باره ی فضیلت آن حضرت، این مقاله را بیابید.
القول في تأويل قوله تعالى:
فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبِينَ يعني بقوله جل ثناؤه: فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ فمن جادلك يا محمد في المسيح عيسى ابن مريم. و الهاء في قوله: فِيهِ عائدة على ذكر عيسى، و جائز أن تكون عائدة على الحق الذي قال تعالى ذكره: الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ و يعني بقوله: مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ من بعد ما جاءك من العلم الذي قد بينته لك في عيسى أنه عبد الله. فَقُلْ تَعالَوْا هلموا فلندع أبناءنا و أبناءكم، و نساءنا و نساءكم، و أنفسنا و أنفسكم، ثُمَّ نَبْتَهِلْ يقول: ثم نلتعن، يقال في الكلام: ما له بهله الله أي لعنه الله، و ما له عليه بهلة الله يريد اللعن. و قال لبيد، و ذكر قوما هلكوا، فقال: نظر الدهر إليهم فابتهل، يعني دعا عليهم بالهلاك.
مسلم به سندش از سعد بن ابی وقاص نقل کرده که گفت: ... هنگامی که این آیه نازل شد: (فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَأَبْناءَکُمْ) رسول خدا (صلّی الله علیه وآله وسلّم) علی و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام) را خواست وعرض کرد: بارالها! اینان اهل من هستند».
ادامه مطلب... |
 |
تارنمای اختصاصی موضوع مباهله مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت مباهله تمامی حقوق برای مؤلفین و دست اندرکاران محفوظ است. استفاده از محتوای تارنما، با ذکر منبع بلامانع است. |
