درباره مباهله
مباهله چیست؟
روز ۲۴ ذی الحجه روز بسیار مبارکی است. اعمال خیلی خوبی دارد که در کتب ادعیه ذکر شده است. ازجمله: روزه، غسل و اعمال دیگر. مهمترین رویداد دیگر، نزول آیه ولایت در خصوص امیرالمومنین (علیه السلام) است.
مباهله یعنی وقتی دو نفر با هم بر سر یک موضوع اختلاف نظر دارند و هر یک ادعا می کند که حق با اوست، برای حل مسئله باید هر یک از دو طرف بگوید: لعنت خداوند بر من اگر دروغ بگویم.
مسئله ی حق و باطل است که خداوند به رسول خدا دستور می دهد: تو دعوت به مباهله کن. پس مباهله یعنی نفرین تمام. یا شما راست می گویید یا ما راست می گوییم. لعنت و عذاب خدا شامل کسی می شود که دروغ بگوید. «فَنَجعَل لَعنَةَ اللهِ عَلَی الکاذِبِین= لعنت خدا را بر دروغگو قرار می دهیم».
شعر مباهله
شعر کودکانه روز مباهله
سلام من به بچه های شیعه
که دنبالِ حقیقتن همیشه
می خوام بِگم یه قِصّه ای بَراتون
عوضْ بِشه یِکم حال و هواتون
یه قِصّه از یه روزِ خیلی مهم
نَگی یه وقت نگفتی این و بِهم
مباهله در تفاسیر
الكشف و البيان عن تفسير القرآن (ابو اسحاق احمد بن ابراهيم ثعلبى نيشابورى)
فَمَنْ حَاجَّكَ: خاصمك و جادلك بأمر يا محمد.
فِيهِ: في عيسى.
مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ: بأنه عبد اللّه و رسوله.
فَقُلْ تَعالَوْا: قرأ الحسن و أبو واقد الليثي و أبو السمّاك العدوي: تَعالُوا بضم اللام، و قرأ الباقون بفتحها و الأصل فيه تعاليوا لأنّه تفاعلوا من العلو فاستثقلت الضّمة على الياء فسكنت ثم حذفت و بقيت [اللام على محلّها و هي عين الفعل] (سقط في أصل المخطوط) ضم فإنّه نقل حركة الياء المحذوفة التي هي لام الفعل إلى اللام.
قال الفرّاء: معنى تعال كأنّه يقول ارتفع.
نَدْعُ: جزم لجواب الأمر و علامة الجزم فيه سقوط الواو.
أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ: و قيل: أراد نفوسهم، و قيل: أراد الأزواج.
ثُمَّ نَبْتَهِلْ: نتضرّع في الدّعاء. قاله ابن عباس.
مقاتل: نخلص في الدعاء.
پرسش و پاسخ
آیا مراد از آیه تطهیر زنان پیامبر(ص) هستند؟
پرسش: چرا مراد از اهل بیت در آیه تطهیر زنان پیامبر(ص) نمی باشد با این که آیات قبل مربوط به زنان پیامبر(ص) است؟
پاسخ: 1- بیش از هفتاد روایت و حدیث از طریق شیعه و اهل سنت در مورد این آیه وارد شده است که همگی اتفاق دارند این آیه در حق علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام وارد شده است .
ادامه مطلب...مقالات با موضوع مباهله
شخصیت قرآنی امام حسن مجتبی (علیه السلام)
امام حسن (علیه السلام) یکی از انسان‌های نمونه در تاریخ بشر می‌باشد. او دارای ملکات نفسانی و صفات منحصر به فردی بود. تواضع و فروتنی، خضوع و خشوع، شجاعت و کرامت، ترس و خوف از خداوند، خشم و غضب در برابر همه‌ی ناجوانمردی ها و... سبب امتیاز و جدایی از ایشان از دیگران بود. مجموعه‌ی صفات ذاتی و موروثی، او را بر دیگران برتری داده بود، به طوری که از نظر بیان شجاعت، سخاوت، هیبت، تقوا و عبادت، زبانزد خاص و عام بود. با این که نمی توان عظمت‌های وجود امام حسن (علیه السلام) را به طور کامل بیان کرد، به بعضی از سجایای اخلاقی و علمی ایشان می‌پردازیم.
دکتر مرضیه محمدزاده
متن کامل این مقاله را از این جا بگیرید.