اصل «مباهله» آن است كه دو نفر يا دو گروه پس از مناظره و استدلال در برابر يكديگر، به نتيجه اى كه مقبول طرفين باشد نرسند، و هر يك ادعاى كتمان حق از سوى ديگرى را داشته باشد.
در اين مرحله براى اثبات ادعاى خود مسئله را به خدا واگذار مى كنند، و هر يك از خدا مى خواهد كه اگر ديگرى در ادعاى خود عمدا دروغ مى گويد و حق را دانسته كتمان مى كند، فورا عذاب را بر او نازل كند تا حق روشن شود.
در چنين برنامه اى كه يك دستور الهى است، خداوند فورا پاسخ مى دهد تا حجت را بر مردم تمام نمايد؛ چنانكه در روزگار پيامبران اين مسئله بارها اتفاق افتاده و مخالفانشان با معجزه الهى دچار عذاب شده اند و حق بر همه روشن گرديده است.
در تاريخ بيست و سه ساله بعثت پيامبر صلى الله عليه و آله ، مباهله فقط يك بار اتفاق افتاد.
مسيحيان نجران پس از نامه حضرت درباره پذيرش اسلام براى مناظره به مدينه آمدند، و وقتى از هر جهت محكوم شدند قرار را بر مباهله گذاشتند، تا حق بين اسلام و مسيحيت با پاسخ مستقيم خداوند ثابت شود.
هنگام مباهله، نجرانيان كه حقانيت پيامبر صلى الله عليه و آله را به خوبى دريافته بودند و به تأثير مباهله هم معتقد بودند، با صراحت كامل عجز خود را از مباهله اعلام كردند و جزيه را پذيرفتند.
- از نجران تا مدینه
- بازدید: 3458